Αν κοιτάξετε τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και το δημόσιο ενδιαφέρον για τον τομέα της υγείας, γρήγορα γίνεται εμφανές ένα καρουσέλ φόβου, το οποίο εναλλάσσεται κάθε λίγα χρόνια. Κορεσμένα λιπαρά οξέα, γλυκαντικά, αλκοόλ, αλάτι, ζάχαρη. Λοιπόν, έχουμε επιστρέψει στη ζάχαρη εδώ και μερικά χρόνια. Προκαλεί καρκίνο, σε κάνει ανόητο, υπέρβαρο ούτως ή άλλως, δημιουργεί εθισμούς συγκρίσιμους με την κοκαΐνη, βλάπτει τα κύτταρα και γενικά είναι απλώς ένα εργαλείο για τους Illuminati για να ολοκληρώσουν επιτέλους το σχέδιό τους για παγκόσμια κυριαρχία. Αρκετός λόγος, δεδομένης της υστερίας που τη συνοδεύει, για να δούμε την κατάσταση από μια πιο στοχαστική οπτική. Μπορείτε να μάθετε εδώ αν η ζάχαρη ευθύνεται πραγματικά για τη δολοφονία του Τζον Λένον, την οικονομική κρίση και την κρίση του Brexit.
Το εμπόδιο
Πρώτον, μια πιο προσεκτική ματιά στο θέμα της διαμάχης: Η «ζάχαρη» στην κοινή χρήση αναφέρεται συνήθως στη λευκή οικιακή ζάχαρη, η οποία λαμβάνεται από ζαχαρότευτλα. Αποτελείται κυρίως από σακχαρόζη, έναν δισακχαρίτη. Για λόγους απλότητας, η λέξη "ζάχαρη" σε αυτό το άρθρο αναφέρεται σε αυτό το είδος ζάχαρης. Παρέχει 4,0 kcal ανά γραμμάριο.
Οι Κατηγορίες
Όσον αφορά τις επιβλαβείς ιδιότητες για τις οποίες κατηγορείται αυτή η ουσία, οι ισχυρισμοί είναι εκτενείς. Οι παρακάτω διατριβές είναι οι πιο δημοφιλείς:
Η ζάχαρη προκαλεί παχυσαρκία
Πιθανώς ο ηγέτης είναι ο ισχυρισμός ότι η υψηλή κατανάλωση ζάχαρης προκαλεί αναπόφευκτα υπέρβαρο και παχυσαρκία επειδή, σε αντίθεση με άλλους υδατάνθρακες, οι υδατάνθρακες από τη ζάχαρη μετατρέπονται απευθείας σε λίπος. Το απόλυτο ποσό των χιλιοθερμίδων που καταναλώνεται ως τέτοιο δεν έχει σημασία, μόνο η σύνθεσή τους, ωστόσο, αυτό που αγνοείται εδώ είναι το γεγονός ότι οι νόμοι της θερμοδυναμικής ισχύουν και για το ανθρώπινο σώμα. Αντίστοιχα, η παχυσαρκία που συχνά συσχετίζεται με την υψηλή κατανάλωση ζάχαρης μπορεί να αποδοθεί μόνο στο γεγονός ότι το υψηλό, εύκολα καταναλώσιμο ενεργειακό περιεχόμενο της ζάχαρης, συχνά σε συνδυασμό με λίπη και καθιστικό τρόπο ζωής, οδηγεί σε ενεργειακή πρόσληψη που υπερβαίνει κατά πολύ τις απαιτήσεις. Ως αποτέλεσμα, το σώμα αντιδρά δημιουργώντας τριγλυκερίδια από την υπερβολική ενέργεια της τροφής στη λιπογένεση και αποθηκεύοντάς τα στα λιποκύτταρα. Ωστόσο, ο μόνος καθοριστικός παράγοντας εδώ είναι το πλεόνασμα θερμίδων ως τέτοιο, ανεξάρτητα από το αν αυτό προκαλείται από υπερβολική ποσότητα λιπών ή υδατανθράκων. Αυτό έχει αποδειχθεί από πολυάριθμες μελέτες μεταβολικών θαλάμων.
Η ζάχαρη προκαλεί καρκίνο
Αυτός ο ισχυρισμός έχει τις ρίζες του στη λεγόμενη υπόθεση Warburg. Προέρχεται από το έργο του Γερμανού φυσιολόγου Otto Warburg, το οποίο πραγματοποίησε τη δεκαετία του 1920. Τα φυσιολογικά κύτταρα μεταβολίζουν το πυροσταφυλικό μέσω ακετυλο-CoA και οξυγόνου. Ωστόσο, εάν υπάρχει έλλειψη οξυγόνου, αυτό το βήμα δεν είναι πλέον απαραίτητο και το κύτταρο μετατρέπει το πυροσταφυλικό σε γαλακτικό οξύ, το οποίο στη συνέχεια αποβάλλει. Αυτή η διαδικασία είναι σημαντικά λιγότερο αποτελεσματική και απαιτεί πολύ περισσότερη γλυκόζη. Εάν η παροχή οξυγόνου αυξηθεί ξανά, το κύτταρο παράγει λιγότερο γαλακτικό και επιστρέφει στη φυσιολογική παραγωγή ενέργειας μέσω του κύκλου κιτρικών. Ωστόσο, ο Warburg παρατήρησε στις μελέτες του ότι τα καρκινικά κύτταρα πραγματοποιούν αυτή τη λεγόμενη ζύμωση γαλακτικού οξέος μόνο όταν έχουν αρκετό διαθέσιμο οξυγόνο. Αυτό προκαλεί την υψηλή τους κατανάλωση γλυκόζης. Βασιζόμενος σε αυτό, ωστόσο, ο Warburg ανέπτυξε τη θεωρία ότι αυτή η παρατηρούμενη διαταραχή της κυτταρικής αναπνοής ήταν η μοναδική αιτία ανάπτυξης καρκίνου. Ωστόσο, αυτή η θέση έχει πλέον καταρριφθεί σαφώς. Πρώτον, όπως δεν είναι όλη η ζάχαρη το ίδιο, έτσι και ο καρκίνος δεν είναι ο ίδιος. Ανάλογα με τον τύπο του όγκου, αυτά διαφέρουν σε πολλά διαφορετικά κριτήρια, συμπεριλαμβανομένου του μεταβολισμού. Δεν έχουν όλα τα καρκινικά κύτταρα αυτόν τον αλλοιωμένο μεταβολισμό της γλυκόζης. Επιπλέον, η υπόθεση Warburg αγνοεί τα ευρήματα σχετικά με τις γενετικές αλλαγές ως την πραγματική παθογόνο αιτία.
Η ζάχαρη σε κουράζει και βλάπτει τις δεξιότητες σκέψης σου
Συχνά ακούτε ότι για ψυχικά απαιτητικές δραστηριότητες είναι καλύτερο να βασίζεστε σε υδατάνθρακες μακράς αλυσίδας, «αργής πέψης» παρά σε τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη. Το τελευταίο θα προκαλούσε μια σύντομη αύξηση, αλλά στη συνέχεια θα προκαλούσε μια πραγματική συντριβή στην καμπύλη απόδοσης. Ωστόσο, είναι πράγματι έτσι; Είναι ενδιαφέρον ότι ο μύθος της «ζάχαρης βιασύνης» είχε ήδη απορριφθεί στην επιστημονική κοινότητα το 1995 με τη σημείωση «ανύπαρκτος», όταν μια εκτενής μετα-ανάλυση απέτυχε να καταδείξει τις επιπτώσεις της ζάχαρης στη συμπεριφορά και τη γνωστική απόδοση στα παιδιά. Διάφορες θεωρίες χρησιμοποιούνται για να εξηγήσουν τη «ζάχαρη βιασύνη». Έτσι, η υπόθεση της σεροτονίνης υποστηρίζει ότι η κατανάλωση ζάχαρης έχει ως αποτέλεσμα υψηλότερα ενδοεγκεφαλικά επίπεδα του πομπού «καλής αίσθησης» σεροτονίνης (ένας, πρέπει να σημειωθεί, ένας εξαιρετικά κακώς επινοημένος όρος που αγνοεί την πραγματική λειτουργία της σεροτονίνης) λόγω της μεγαλύτερης διαθεσιμότητάς του σε τρυπτοφάνη . Αυτό δεν έχει ποτέ αποδειχθεί επιστημονικά.
Λήψη μηνύματος στο σπίτι
Όπως μπορείτε να δείτε, μεγάλο μέρος της τρομοκρατίας γύρω από την «μαλακή κοκαΐνη» δεν είναι τίποτα άλλο από αβάσιμη τρομοκρατία, καθώς και υπερβολή από τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά αδυνατούν να ερμηνεύσουν σωστά την απλή περίληψη μιας μελέτης, καθώς και εμπλουτισμένα από αμέτρητες αυτοαποκαλούμενοι «ειδικοί» και «γκουρού της υγείας» που χρησιμοποιούν τη γενική υστερία ως ευκαιρία για να πουλήσουν το διατροφικό τους πρόγραμμα (στην καλύτερη περίπτωση αναποτελεσματικό και μάλιστα σοβαρά επιζήμιο για την υγεία). Ωστόσο, ακόμη και μετά την απομυθοποίηση, υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να έχετε υπόψη σας: η ζάχαρη δεν είναι τοξική ουσία, αλλά ένας πολύ «ουδέτερος» υδατάνθρακας. Και ακριβώς σε αυτή την ουδετερότητα βρίσκεται ένας συγκεκριμένος κίνδυνος, που συχνά προκαλεί τη συσχέτιση της υψηλής κατανάλωσης ζάχαρης με όλα τα διάφορα κακά που της αποδίδονται. Για να επιβιώσει και να λειτουργήσει αποτελεσματικά, το ανθρώπινο σώμα δεν χρειάζεται μόνο τα μακροθρεπτικά συστατικά πρωτεΐνες, λίπη και υδατάνθρακες, αλλά και πολλές βιταμίνες και μέταλλα. Μια δίαιτα που αντλεί τους περισσότερους υδατάνθρακες της από ουδέτερη ζάχαρη, η οποία δεν περιέχει τίποτα από αυτά, προκαλεί γρήγορα ανεπάρκεια και έτσι δημιουργεί έμμεσα πολλά προβλήματα. Επιπλέον, η ζάχαρη σε συνδυασμό με το λίπος, που βρίσκεται συχνά σε πολλά τρόφιμα, έχει εξαιρετικά υψηλή γευστικότητα, δηλαδή γευστικότητα. Είναι εξαιρετικά εύκολο να καταναλωθούν, με αποτέλεσμα συχνά να καταναλώνονται σημαντικά περισσότερες θερμίδες από ό,τι χρειάζεται.
Τι μπορείτε να πάρετε από όλα αυτά: Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να αποκλείσετε τη ζάχαρη από τη διατροφή σας, εφόσον καλύπτετε τις ανάγκες σας σε μικροθρεπτικά συστατικά και εντός των θερμιδικών σας αναγκών. Ο πρακτικός και αποδεδειγμένος εμπειρικός κανόνας εδώ είναι η αναλογία 80/20. Το 80% των θερμίδων σας θα πρέπει να προέρχεται από τροφές που είναι όσο το δυνατόν μη επεξεργασμένες, καθώς και τουλάχιστον 800 γραμμάρια φρούτων και λαχανικών την ημέρα. Όσο για τα υπόλοιπα: Κάνε όπως σου αρέσει!.
